کامیون ولوو در دهه 30 بخش دوم:پس از بررسی انواع کامیون های دهه 30 بخش اول و همینطور در دهه 20 حال به خودروهای قدرتمندتر با طراحی مهندسانه تر میرسیم.

TVA و TVB

اواخر دهه 1930 دوره تاریک و سختی در اروپا به وجود آمد و مشخص شد که جنگ بزرگی نزدیک و نزدیک تر میشود. به دلیل تهدید نیروهای رو به رشد آلمان اکثریت کشورها شروع به افزایش توان دفاعی خود به جهت محافظت در برابر تهاجم احتمالی کردند.

حمایت شرکت ولوو در دفاع از کشور سوئد

مدیر کارخانه ولوو که دیگر رهبری یک شرکت بین المللی را بر عهده داشت، طبیعتاً علائم جنگ را احساس کرد و به فکر طراحی و تولید خودروهای کراس کانتری و شرایط سخت نظامی برای دفاع از سوئد در هنگام وقوع جنگ افتاد.

در سال 1937، یک طراح بسیار ماهر توسط ولوو استخدام شد تا یک وسیله نقلیه پرتوان و پرقدرت را طراحی کند. طراحی این وسیله نقلیه جدید در عرض دو سال تکمیل شد، علیرغم اینکه کامیون جدید آفرود بود کاملاً با سایر کامیون ها و خودروهای قبل تر از آن زمان متفاوت بود.

هنگامی که ‘TVA’ به نمایش مشتریان در نقاط مختلف اروپا در آمد ثابت شد که یک کامیون بسیار خاص برای شرایط سخت و ناهموار و دارای شش چرخ 6×4 است که عمدتاً برای بکسل ادوات توپخانه ای و اسلحه های ضد هوایی بسیار کاربردی هست. این کامیون علاوه بر شش چرخ معمولی، دارای دو چرخ (کوچکتر) در جلو و بین محور اول و دوم نیز بود که همین طراحی باعث میشد فشار روی زمین در شرایطی که خودرو تمایل دارد در زمین نرم فرو رود کاهش پیدا کند.

از نظر مکانیکی، وسیله نقلیه جدید TVA بسیار قدرتمند بود. این خودرو برای اولین بار دارای پیشرانه دو دیفرانیسل، همراه با لاستیک های بسیار قوی از لاستیک ضخیم و آج تایر بزرگ بود که چسبندگی فوق العاده ای به جاده ایجاد میکرد. این خودرو از یک موتور بنزینی بسیار قدرتمند و بزرگ، شبیه به موتور مورد استفاده در کامیون های LV29 ‘استفاده می کرد.

از آنجایی که اکثر کشورهای اروپایی شرکت های تولیدی کامیون خود را داشتند، هیچ یک از کامیون های TVA در خارج از سوئد فروخته نشد. با این حال، یک نسخه کمی بهبود یافته تر یعنی TVB، توسط ارتش سوئد برای تولید در سال 1940 انتخاب شد و برای حدود دو دهه به خوبی در نیروهای مسلح سوئد خدمت کرد. برخی از این وسایل نقلیه TVA امروزه به عنوان ماشین های حمل پایه جرثقیل ها استفاده میشوند که توسط شرکت های غیر نظامی از ارتش سوئد خریداری کرده اند.

LV18، LV19 و LV29

گسترش تولید کامیون ولوو در اواسط دهه 1930 بسیار سریع بود. در آن زمان تولید سالانه کامیون نزدیک به 5000 دستگاه رسیده بود. بدیهی است که تقاضای مشتریان نیز برای ارائه کامیون های ولوو به جهت هر نوع حمل و نقل، از سبک تا سنگین نیز زیاد بود.

ظهور یک موتور پر قدرت

هنوز یک چیز در برنامه تولید محصول ولوو کم بود: یک موتور واقعا قدرتمند. اما در حال حاضر برنامه‌هایی برای یک اتوبوس شهری پر توان و یک کامیون جدید قدرتمند وجود داشت که برای عملیات برف‌روبی سخت سوئد قدرت موتور کافی داشته باشد و برای همین تولید این کامیون ها قرار بود در سال 1937اتفاق بیفتد.

سری کامیون‌های LV290 (که بنا به دلایل واضح به آن «نوز دراز» یا دماغ دراز به خاطر شکل ظاهری لقب داده شد) خودرویی خاص و چشمگیر بود که تا دهه 1950 کم و بیش بدون تغییر با موفقیت تولید شد، در مقایسه با کامیون‌های سنگین قبلی از دیگر سازندگان سوئدی، کامیون‌های سری LV29 (و سری LV18/19 ) به طور همزمان در تعداد زیادی تولید شدند.

مناسب برای بارهای بیش از حد

شاسی LV18/LV19/LV29 فوق العاده قوی بودند، با محورها و چرخ های قوی و چارچوبی مناسب برای حمل بارهای سنگین آن روز. این کامیون ها امروزه بیشتر به جهت برف روبی به یادگار مانده اند.

حتی اگر کامیون بنزینی/Hesselman ‘Longnose’ LV29 کاپوت بسیار بلندی داشت،اما در بین تمام مدل های LV29 قوی ترین نبود زیرا در سال 1946، نسخه دیزلی LV29 معرفی شد، که اساساً مشابه نسخه موتور بنزینی بود اما با کاپوتی حتی بلندتر برای قرار دادن موتور دیزلی بسیار قدرتمند.

LV66-S and LV68-S

هنگامی که ولوو فروش کامیون‌ها را در سال 1928 آغاز کرد، بلافاصله سودآوری برای شرکت شروع شد یعنی هم برای مشتریان تولیدات با ارزش و سود آور بود و هم شرکت.

در آن زمان مدیریت شرکت ولوو یعنی عصار گابریلسون و گوستاف لارسون متوجه شدندکه سودآوری تولیدات خودروهای تجاری سنگین نسبت به خودروهای سواری و کامیون‌های کوچک بهتر هست. زیرا این خودروهای سبک به دلیل رقابت شدید تولید کنندگان به خصوص تولیدات آمریکایی ناچار بودند به ضرر فروش روند.

کامیون های بزرگتر با قطعات مخصوص کامیون سنگین

در دهه 1930، تولیدکنندگان عمده کامیون و اتوبوس سوئدی یعنی Tidaholm و Scania-vabis بودند. تعداد کامیون های تولید شده در سال هر یک از این تولیدکنندگان به ندرت از یکصد دستگاه بیشتر می شدند. برای همین شروع تولید و فروش کامیون های بزرگ برای ولوو بسیار وسوسه انگیز بود.

در سال 1929 (زمانی که LV Series 3 ارائه شد و ظرفیت طراحی برای وسایل نقلیه بزرگتر در دسترس بود) ولوو طراحی کامیون های بزرگتر را آغاز کرد. سری LV66 و LV68. کامیون‌های قبلی تا حد زیادی بر پایه قطعاتی بودند که در خودروهای سواری ولوو نیز استفاده می‌شدند. برای کامیون های جدید (اولین خودروهای سنگین ساخته شده توسط ولوو) قطعات قوی تری مورد نیاز بود. طراحی اجزای ویژه کامیون شامل موتور، گیربکس، محور عقب و اجزای شاسی مخصوص و پرتوان آغاز شد.

انتخاب موتور مناسب

در مراحل اولیه برنامه ریزی برای کامیون های جدید، دو نوع موتور مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت، یکی موتور شش سیلندر خطی و دیگری یک موتور هشت سیلندر پاچش مستقیم. در پایان، انتخاب موتور شش سیلندر، در ترکیب با یک جعبه دنده چهار سرعته انتخاب شد. از آنجایی که سری کامیون‌های جدید محدوده نسبتاً بزرگی از خدمات را در بر می‌گرفت، در نسخه‌های دو و سه محوره، محورهای عقب جایگزین و به صورت تک دیفرانسیل و جفت ارائه شد.

وظیفه سخت برف روبی

کامیون های جدید سری LV66 و LV68 در سال 1931 معرفی شدند. آنها بسیار محبوب شدند، به خصوص در نسخه سبک تر LV68/69/70 (سه نام مختلف نشان دهنده فاصله بین محورهای شاسی متفاوت بود). اما کامیون سنگین LV66/67 به دو دلیل محبوبیت زیادی نیافتند زیرا موتور بنزینی با سوپاپ روی سر سیلندر توانی معادل 75 اسب بخار قدرت تولید میکردند که برای برف روبی، برف های سنگین سوئد که منبع در آمد مهمی برای صاحبان کامیون بود مناسب نبود.

موتور Hesselman

با توجه به مصرف سوخت نسبتاً بالا، مشتریان می خواستند هزینه سوخت را کاهش دهند. این دلیلی بود که ولوو موتور Hesselman را معرفی کرد. این موتور هوشمند جایگزین موتور بنزینی و موتور دیزلی شد این موتور توسط مخترع سوئدی به نام یوناس هسلمن طراحی شده بود.

موتور Hesselman مبتنی بر موتور بنزینی بود و نسبت تراکم (1ow) مشابه موتور بنزینی داشت، اما به لطف یک پمپ تزریق سوخت و با شمع‌های جرقه‌زن از نوع قدرتمند توان زیادی یافت. این موتور بسیار محبوب شد، اما اصلاً به اندازه موتور دیزلی با تراکم بالا کارآمد نبود.